Budownictwo schronowe

Budowle ochronne TOPL

Schrony

Schrony miały cztery kategorie wytrzymałości. Wszystkie zabezpieczały przed skażeniami, obiekty I i II kategorii chroniły przed bezpośrednim trafieniem bombą lotniczą, a III i IV kategorii jedynie przed zagruzowaniem i pośrednimi skutkami ataku (odłamki bomb i pocisków, podmuch powstający podczas wybuchu).

Schrony I kategorii przeznaczano dla władz centralnych oraz na stanowiska dowodzenia (SD) komend TOPL. Były najwytrzymalsze, a wymagana minimalna grubość stropu żelbetonowego wynosiła 275 cm. Najodporniejsze miały zapewnić bezpieczeństwo przy bezpośrednim trafieniu bombą lotniczą o masie tony, ale większość zapewniała ochronę w przed bombą ważącą 250 kg.

W schronach kategorii II stosowano stropy o grubości minimum 210 cm. Były projektowane w budynkach biurowych centralnych władz i urzędów państwowych oraz organizacji politycznych, a także w wybranych placówkach służby zdrowia. Służyły również jako stanowiska dowodzenia TOPL kluczowych zakładów pracy, dzielnic czy komend Milicji Obywatelskiej oraz do zabezpieczenia wyjątkowo cennych eksponatów muzealnych.

W pozostałych instytucjach, zakładach pracy oraz budynkach mieszkalnych budowano schrony III i IV kategorii, w których stosowano stropy o grubości odpowiednio minimum 30 i 15 cm.

Po wprowadzeniu pod koniec lat 50. przepisów związanych z zagrożeniem bronią jądrową, schrony dzielono ze względu na wytrzymałość w zależności od siły oraz odległości od epicentrum wybuchu.

Ukrycia

Kolejnym ze sposobów ochrony ludności przed skutkami ataku powietrznego było przekształcenie części piwnic w ukrycia przeciwlotnicze. Przystosowanie polegało przede wszystkim na zabezpieczeniu otworów zewnętrznych (okna, drzwi), wzmocnieniu stropów, uszczelnieniu obiektu zapobiegającym przenikaniu środków trujących do wnętrza, przygotowaniu wyjścia ewakuacyjnego oraz wyposażenia umożliwiającego przebywanie w nim osób (zapas wody, oświetlenie, toalety, ławki).

Szczeliny przeciwlotnicze

Planowano także budowę szczelin przeciwlotniczych, czyli rowów o głębokości 180-220 cm i szerokości ok. 100 cm, o oszalowanych ścianach i odpowiednim przykryciu, przeznaczonych do ukrycia ludzi podczas napadu powietrznego. Chroniły one jedynie przed odłamkami bomb i pocisków oraz podmuchem powstającym podczas wybuchu. Wyposażenie stanowiły ławki, suche toalety (hermetycznie zamykane pojemniki) oraz zapas wody do picia. Osoby w nich przebywające miały być zaopatrzone w maski przeciwgazowe.

Szczeliny i ukrycia miały być wykonywane we wcześniej wytypowanych miejscach po ogłoszeniu stanu pogotowia TOPL.

Share:

Typowy schron TOPL dla ludności

Next article

Change font size

Choose one of three font sizes.

Change site contrast.

Change the background color and font color on the page.

Change the language

Change the language

Polski Polski English English